Farmakopee wojskowe przełomu XVIII i XIX w.

Abstrakt

Rozwój farmakopei jako osobnego gatunku książki medycznej adresowanej do aptekarzy oraz utworzenie oddzielnej służby zdrowia związanej z jednostkami sił zbrojnych na lądzie i w marynarce skutkowały powstaniem nowego typu niewielkich publikacji na temat środków leczniczych. Mowa o książkach adresowanych do lekarzy wojskowych, a w późniejszym okresie – również do farmaceutów pracujących w armii. Były to z jednej strony zbiory podstawowych recept, a z drugiej strony publikacje uniformizujące ogólny rynek aptekarski, armia wykorzystywała bowiem swoje farmakopee przy składaniu zamówień o charakterze hurtowym. W książkach, którym poświęcony jest niniejszy tekst, po raz pierwszy zaczęto szeroko wprowadzać – obok języka łacińskiego – języki narodowe. Działo się tak przede wszystkim na terenie Francji, Anglii, Polski i Rosji.